In 2022 komt mijn boek Hearing Maskanda uit bij Bloomsbury Press (Music and Sound Studies). Het boek gaat over het Zuid-Afrikaanse muziekgenre maskanda, dat ook wel “Zulu blues” genoemd wordt. Ik behandel de uiteenlopende manieren waarop maskanda wordt gehoord, beluisterd, en in woorden gevat door de mensen die deel hebben aan maskandapraktijken in het huidige Zuid-Afrika. Op basis van mijn deelname aan die praktijken – als witte, vrouwelijke onderzoeker uit Europa – tussen 2008 en 2015, beschrijf ik maskanda niet uitsluitend als een muzikale uitvoeringspraktijk, maar ook als een klinkende vorm van weten en kennen, als kennissysteem.
Door maskandamuziek (net als door de meeste andere muziek) vergeet je soms waar je bent of hoe laat het is: ervaringen van plaats en tijd worden door (deze) muziek gemanipuleerd. Kennis wordt in maskandamuziek niet alleen gevormd door de overdracht van verhalen, ideeën, sociale normen en maatschappijkritiek in de liedteksten, maar ook door een bepaald stemgebruik, gebruik van melodieën en ritmes, en lichaamshouding die beleefdheid, moed of culturele verfijning tot uitdrukking brengen. Daarmee is maskandamuziek niet alleen een vorm van entertainment, maar ook een vorm van kennis(overdracht).
